Κέρδισε χρόνο και λίγη ηρεμία που τα έχει ανάγκη

Το βασικό ζητούμενο για τον Άρη πριν από το παιχνίδι με τον Ιωνικό ήταν η νίκη. Επομένως από τη στιγμή που κατακτήθηκαν οι τρεις βαθμοί, η δουλειά έγινε. Το πώς έγινε, τα γιατί και τα επιμέρους είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία.

Ο Άρης δεν αποδίδει ακόμη όπως ίσως θα μπορούσε, ούτε με βάση αυτά που θέλει ο προπονητής του. Τα προβλήματα δεν λύθηκαν ως δια μαγείας επειδή κέρδισε τον Ιωνικό. Εξακολουθεί να έχει θέματα, αλλά η νίκη του δίνει λίγο χρόνο για να δουλέψει και την ηρεμία που είχε χαθεί και φάνηκε ξεκάθαρα στο πρώτο ημίχρονο και στις αρχές της επανάληψης.

Αν σε εκείνο το χρονικό σημείο γινόταν το 0-2 (κάλλιστα θα μπορούσε στη φάση του Άοσμαν), η αρνητική αύρα που υπήρχε στο γήπεδο και εκδηλώθηκε στο 0-1 με έντονες αποδοκιμασίες θα είχε πλακώσει το γκρουπ και θα βύθιζε το club σε ακόμη μεγαλύτερη εσωστρέφεια.

Η πίεση άλλωστε που κουβαλούσαν οι παίκτες πριν από το παιχνίδι… έβγαζε μάτι στο πρώτο ημίχρονο. Ήταν το διάστημα που οι παίκτες του Πάρντιου δεν πίστευαν στον εαυτό τους.

Ήταν φοβικοί και εγκλωβίστηκαν στην αμυντική τακτική του Ιωνικού που οδήγησε το ματς σε πολύ χαμηλό τέμπο. Βέβαια ο Άρης θα μπορούσε να είχε προηγηθεί με το δοκάρι του Πάλμα αλλά η εικόνα δεν προκαλούσε αισιοδοξία.

Τουναντίον επέτεινε τον υφιστάμενο προβληματισμό. Ούτε οι σαρωτικές αλλαγές του Άγγλου τεχνικού (πέντε), ειδικά μεσοεπιθετικά βελτίωσαν δραματικά την αγωνιστική εικόνα. Το πράγμα μάλιστα φάνηκε να στραβώνει για τα καλά όταν σχεδόν στο ίδιο χρονικό σημείο ο Ιωνικός τιμώρησε ακόμη μια κακή αντίδραση του Άρη σε μια στημένη μπάλα και αποχώρησε τραυματίας ο Μαντσίνι.

Ο παίκτης που άλλαξε καθοριστικά την εικόνα του Άρη και απέτρεψε τα χειρότερα, ήταν ο Ματέο όταν μπήκε αντί του Νταμπό. Έδωσε αμέσως μια επιθετική πνοή με τη διάθεση και τα τρεξίματά του, βοηθώντας την ομάδα του να πάρει τον αποκλειστικό έλεγχο του κέντρου μετά την έξοδο του Κάνιας, που αντίστοιχα κόστισε πολύ στον αντίπαλο.

Σχεδόν αμέσως ήρθε η ισοφάριση για να αλλάξει εντελώς το μομέντουμ. Ο Πάρντιου πρόσθεσε ακόμη δυο επιθετικούς (Γκρέι, Ιτούρμπε) και ο πρώτος σκόραρε λίγα λεπτά μετά την είσοδό του στο ματς, ανατρέποντας την κατάσταση.

Ακόμη και μετά το 2-1 όμως που λογικά θα έπρεπε να αποβάλλει εξ ολοκλήρου το άγχος, έγιναν κάποια λάθη που δεν δικαιολογούνται. Ομάδα που ανατρέπει αποτέλεσμα δεν γίνεται να κάνει τέτοια λάθη και να χαρίζει εύκολες κατοχές στον αντίπαλο… τρώγοντας αντεπίθεση.

Όπως δεν νοείτε να εκτελείται κόρνερ με Φαμπιάνο και Νκουλού και η μπάλα να παίζεται με κοντινή πάσα και την άμυνα εκτεθειμένη. Δείγματα μιας ομάδας… μπερδεμένης και αδούλευτης που έχει ακόμη πολλά πράγματα να διορθώσει για να καταφέρει να πετύχει αυτά που θέλει.

Για αυτό, και επαναλαμβάνω, η νίκη προσφέρει την ηρεμία που είχε ανάγκη το club, μια διόρθωση της ψυχολογίας και τον χρόνο στον προπονητή να συνεχίσει να δουλεύει σε επιμέρους κομμάτια που χρήζουν άμεσης βελτίωσης.

Έτσι όπως είναι δομημένος φέτος ο Άρης, θαύματα δεν μπορούν να γίνουν. Μπορεί όμως με σταδιακή διόρθωση των θεμάτων που αντιμετωπίζει να παραμείνει στην εξάδα ως το τέλος του πρώτου γύρου και της μεγάλης διακοπής που θα δώσει τον χρόνο για πραγματική και σοβαρή δουλειά.

Η χθεσινή παρθενική παρουσία του Ετέμπο έστειλε κάποια ενθαρρυντικά μηνύματα ότι, συν τω χρόνω, ο νιγηριανός θα μπορέσει να προσφέρει την ασφάλεια που έχει ανάγκη ο Άρης στο «έξι».

Ήταν συμπαγής, ήρεμος, σίγουρος, χωρίς περιττές ενέργειες ως του σημείου που -απόλυτα φυσιολογικά- κουράστηκε αφού ο Πάρντιου ρίσκαρε αφήνοντάς τον να βγάλει 90λεπτο (φάνηκε στη φάση του 82΄ όταν έχασε εύκολα την μπάλα και ο Άρης κινδύνευσε στο επιθετικό τρανζίσιον του Ιωνικού).

Μένει να βρει ο Πάρντιου τον παρτενέρ του στη μεσαία γραμμή ώστε οι δυο τους να αποκτήσουν και ένα κώδικα επικοινωνίας. Ο χθεσινός Ματέο ίσως του δίνει τροφή για σκέψη. Η δεύτερη σερί αξιόπιστη εμφάνιση του Νκουλού επίσης, δίνει την δυνατότητα στον Πάρντιου να δώσει ανάσες και στον Φαμπιάνο, τώρα που γυρίζει ο Μπράμπετς.

Ομοίως και ο Οντουμπάτζο που άρπαξε την ευκαιρία όπως και ο Μαζικού του δεύτερου ημιχρόνου. Αντίθετα ο Καμάτσο δεν μπήκε στα παπούτσια του Ιτούρμπε και προσώρας δεν δικαιολογεί τον… ντόρο γύρω από το όνομά του.

Όπως και το γκολ του Γκρέι (σημαντικότατο κατά τα άλλα) δεν κρύβει κάτω από το χαλάκι, το γεγονός ότι παραμένει βαρύς, με παραπανίσια κιλά και αδυναμία να υποστηρίξει την πίεση που θέλει ο Πάρντιου από τον φορ.

ΥΓ1. Στον Άρη παρακαλούν να μην αποδειχθεί σοβαρός ο τραυματισμός του Μαντσίνι στον δικέφαλο (φοβούνται για θλάση) γιατί, δυστυχώς, φαντάζει αναντικατάστατος και στο φετινό ρόστερ.

ΥΓ2. Θα συμφωνήσω ότι ο Νταμπό δεν μοιάζει με τον παίκτη που είχε ανάγκη ο Άρης στο «οκτώ» πέρα από το δεδομένο ύψος που δίνει αλλά διαφωνώ κάθετα με τις έντονες αποδοκιμασίες όταν έγινε αλλαγή. Ο Αφρικανός δεν έχει στεριώσει παρτενέρ στο κέντρο αφού σχεδόν σε κάθε αγώνα αγωνίζεται και άλλος δίπλα του.